Zamrożona Natasza Socha

Po książki Nataszy Sochy sięgam zawsze z ciekawością i przyjemnością, a wszystko to dlatego, że umie ona pisać mądrze i życiowo, do tego z nutą humoru i tak było także tym razem.
Zamrożona porusza wcale niełatwy temat zdrady i seksualności. Gówna bohaterka 42 letnia Julia  główna bohaterka to zwyczajna kobieta żona i matka trójki dzieci, której życie składa się z monotonnych rytuałów i tak pewnie żyłaby sobie z dnia na dzień gdyby przypadkiem nie podsłuchała nieskrępowanej rozmowy dwóch kobiet o ich pozamałżeńskim życiu seksualnym. Z ciekawości i w ramach eksperymentu zakłada konto na jednym z portali randkowych, a potem już rusza cała lawina zdarzeń. Julia zaczyna odkrywać siebie na nowo i głośno mówić o swoich potrzebach, poznaje własne ciało, siłę dotyku i budzi uśpione pragnienia. Przypomina sobie, że jest kobietą. Dlaczego kobiety czasem zdradzają? Czego szukają? Czego się wstydzą? Jak wiele z nich jest zamrożonych i nieświadomych własnej seksualności? I czy taka historia może zakończyć się happy endem? 

Myślę że w tej książce odnajdzie się nie jedna kobieta tkwiąca w rutynie codzienności, a tak naprawdę potrzebująca bliskości, zauważenia i docenienia. Socha powoli odkrywa kolejne warstwy kobiecej duszy i nazywa to o czym niejedna z nas boi się głośno mówić. W subtelny sposób pisze o emocjach jakie towarzyszą seksowi i stara się odpowiedzieć na pytanie dlaczego dojrzałym ludziom w związkach współżycie sprawia często wiele problemów i skąd biorą się wszystkie blokady brak otwartości i traktowanie seksu jako obowiązek. Uważam że warto przeczytać tą książkę z należytą uwagą i wyciągnąć wnioski dla siebie. Natasza Socha nie odpowiada na pytanie co robić, by było nam dobrze ze sobą, byśmy mieli udane współżycie i szczęśliwe życie. Ona jedynie pokazuje, że zawsze warto być sobą i nie bać się wyrażać swoich pragnień i potrzeb.
Mnie Zamrożona bardzo pochłonęła, skłoniła do refleksji i zastanowienia się nad sobą. Książkę czyta się ja dość szybko, choć wymaga skupienia, sama historia bohaterów wciąga, a zakończenie okazuje się nieprzewidywalne. Jedyne do czego bym się przyczepiła to postać Michała, który moim zdaniem jest tak idealny, że aż nierealny.