Miłość w Pensjonacie Samotnych Serc Zofia Ossowska

 Pamiętacie bohaterów "Pensjonatu Samotnych Serc"? Z przyjemnością donoszę, że ukazała się wreszcie kontynuacja losów bohaterów zatytułowana "Miłość w Pensjonacie Samotnych Serc". Dopiero co skończyłam ją czytać, a już chciałabym poznać dalszy ciąg tej historii. 

Autorka postarała się, by nie było nudno, wprowadziła nowych bohaterów i ich chwytające za serce historie oraz sprytnie doprawiła wszystko szczyptą humoru za sprawką niezwykle energicznej pani Józi, która pojawiła się niespodzianie w progach pensjonatu. A jakby tego wszystkiego było mało dodatkowo zasiała nutkę niepewności, by czytelnik do końca nie wiedział kto będzie bliższy sercu Matyldy czy Artur z którym coś zaczęło ją łączyć, czy może miłość z przed lat - Filip, który także zawita u pani Wiesi., a jakby tego było mały w teście szarlotkowym wybierze to samo ciastko co Matylda. To tyle o fabule, bo każde zdanie więcej sprawi, że odbiorę Wam przyjemność z lektury. 

Dodam tylko, że Ci, którzy nie czytali pierwszej części, lub co nieco już zapomnieli na pewno bez trudu odnajdą się w tej historii, bo autorka przypomina w wielkim skrócie  najważniejsze wątki. I nie wiem, czy to za sprawą mojej sugestii, czy jeszcze ktoś zwrócił autorce uwagę ale przestała się posługiwać nazwiskami bohaterów co całości książki wyszło na wielki plus. 

Świetna powieść, lekka, przyjemna, kojąca, a do tego niesamowicie wciągająca. Nie tylko wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika, ale też wzrusza (mnie w pewnym momencie zakręciły się łezki) i do tego jest pełna życiowej mądrości. Serdeczna i pełna życzliwości atmosfera pensjonatu udziela się czytelnikowi wprawiając w pewien błogostan. Całości dopełnia malownicza sceneria mazurskich jezior i lasów, która sprawia że człowiek po lekturze nabiera ochoty na wiosenny spacer. 

Gwarantuję, że ta książka zabierze Was w podróż, z której jeszcze długo po lekturze nie będziecie chcieli wracać.